హేమావతి బొబ్బు "సమూహంలో ఏకాంతం"

https://www.gotelugu.com/telugustories/view/10784/ammayi-pelli ఆ అమ్మాయిని చూడగానే చెప్పవచ్చు తన కళ్ళు చాలా బాగున్నాయని.... ఎవరినైనా ఇట్టే అయస్కాంతంలా ఆకర్షించే తన చామనచాయ రూపం, అందానికి నిర్వచనం రంగులో లేదని అమరిన తన కనుముక్కు తీరులో ఉందని. సుద్దముక్కకు ఎక్కడైనా ఆకర్షణ ఉంటుందా. నాకా పొద్దు పోక అలా తీరుబడిగా ఇంటి వసారా లో కూర్చుని వాలే పిట్టలని, ఎకిరే పక్షులని చూడటం అలవాటు. ఆ పాప పొద్దున్నే పావడ ఓణి లో చలాకీగా తను నవ్వుతూ చకచక పనులు చేస్తూ తిరుగుతుంటే చూడముచ్చట వేసేది. మా ఇంటి యజమాని గూర్చి చెప్పకూడదు, కానీ అబ్బో చండశాసనుడు. మండలం కార్యాలయం లో ఏదో ఉద్యోగం  వెలగబెడుతున్నాడని పేరుకే కానీ, ఎప్పుడూ ఇంటిపట్టునే ఉంటూ భార్యను, బిడ్డను కంటికి రెప్పలా ప్రతి క్షణం కనిపెట్టుకుని ఉంటున్నాడు. పొద్దున నిద్దుర లేస్తూనే అమ్మ సరోజా మొక్కలకు నీళ్లు పెట్టమ్మా, అమ్మ కాఫీ పట్టుకు రామ్మ, అమ్మాయి పేపర్ తీసుకురా అమ్మా అని ప్రతి క్షణం తనను కలవరించేవాడు. మరి నా గురించి చెప్పనే లేదు కదూ. నేను ఈ మధ్యనే పీలేరు లోని డిగ్రీ కళాశాల లో జంతుశాస్త్రం లెక్చరర్ గా చేరాను. ఇదిగో ఈ అమ్మాయి సరోజ ఇంట్లో...

https://www.gotelugu.com/telugustories/view/10775/manasara-naadaina     మా కుట్టి అంటే నాకెంతో ఇష్టం. తన ఆలోచన, నడవడిక  అందరికి  భిన్నంగా ఉండేవి. ఏయ్ కుట్టి అలా వీది చివరవరకు రారా,  అంటే  నేను తన బావనైనా, కాబోయె భర్తనైనా, సారి బావ, ఇటువంటివి నన్ను అడగకు అనేది. నేను తనకు ఎంతో నచ్చచెప్పాలని చూసా, వింటెనా,  నాకు తనతో కలసి నడుస్తూ ఉంటే గాలిలొ తేలిపొయినట్లు ఉండేది.అలా జీవితం చివరవరకు నడవాలని ఉండేది. కుట్టీ మనం చిలకా గోరింకలా ఉన్నామంటున్నారు నా స్నేహితులు అన్నా ఓ రోజు. "చాల్లే బావా,  మనమేమన్న పక్ష్లులమా అలా ఆకాశంలో ఎగిరిపోవడానికి,కొంచెం నేల మీద నడువు బావా,"అన్నది. నేను తన ఇంట్లో ఉన్నపుడు,నేనేమి అడగకున్న నాకేమేమి ఇష్టమో చేసిపెట్టి కొసరి కొసరి వడ్డించెది.  నాకు బిసిబేళ్ బాత్ ఇష్టమని బెంగుళూర్ లో ఉన్న తన స్నేహితురాలిని అడిగి నేర్చుకొని నాకోసం వండిపెట్టింది. నామీద నీకెందుకంత ప్రేమ బంగారు మరదలా అంటే "నువ్వు నా మురళీ మనోహరుడివి బావా"  అనేది. అలాంటి నేను ఇలా మారిపొయానేంటి ? వాడెవడో తన వెంటపడుతున్న, తనని ప్రేమించమని పోరుతున్నా, ఆ విషయం తను ...

  http://100.26.73.229/chellani-kaasu-dr-bh-poem/       ఎంతో అందమైనదానినని నాకు పొగరు కన్నుల మిలమిల నా వంటి తళతళ అందరూ నన్ను కావాలనుకొనేవాళ్ళే హృదయంలో పదిలపరచుకొనేవాళ్ళే నా చుట్టూ అల్లుకొన్న కథలు ఎన్నో   కూటికి బిచ్చగాడైన్న కోటికి నవాబైనా గుప్పెట్లో వెచ్చగా నిద్రపుచ్చినవారే కలల్లొ నేనే      ఆడించా పాడించా కవ్వించా నన్నుచేజిక్కించుకొవడానికి గిరగిర గాలిలో నన్ను తిప్పి బొమ్మా బొరుసు ఆడి  నాకోసం ప్రాణం వదిలిన వాళ్ళెందరో  నన్ను చూడగానే చిన్నారుల కళ్ళళ్ళో మెరుపులు ముసలి వాని పడుచు పెళ్ళాం నన్నోరొజు నా మీద మోజు తీరిందన్నది   నన్నో చెల్లని కాసన్నది  వీది గుమ్మం వైపు విసిరి కొట్టింది తమకంతో నన్నందుకొంటారేమోనని నేచూసాను    నన్నందరూ చూసి నవ్విపొయిరి  నేను తగనని నిన్నటికి నేనెంతో విలువైనదానిని  ఈరోజు నాకాళ్ళు కడిగి దానం చేసేవారేరి  నేనైనాను బిడియాన్ని వదలించే సిగ్గుబిళ్ళని  చెల్లని కాసుని   

నీకు నాకు మద్య ఎడమున్నది అన్నది అది ఎవరని ప్రభూ  ! జీవాత్మ పరమాత్మ చెంతకు చేరినది కాని నీ హృదయం నా చెంతనే నిలచి ఉన్నది వరదలా నీ ప్రేమతో నన్ను ముంచెత్తుతున్నావు. నా కాలి అందియల సవ్వడి నిన్ను మేల్కొలుపునేమోనని తత్తరపడుచూ మోహనాంగినై   నీ అడుగుజాడలనే నేను వెతుకుచున్నాను....

https://www.gotelugu.com/telugustories/view/10725/moodu-tarala-katha      "వద్దు వద్దంటే మెడ గట్టినారు పెద్ద ఎద్దంటి పెళ్ళాన్ని కూర్చుంటే గుంజిల్లు లేస్తే మెడిగాల్లు అబ్బో అది ఆలి కాదు ఎర్రతేలు " అని మా తాత అనేవాడని మా అమ్మమ్మ చెప్పేది. పుణ్యాత్ముడు మా తాత ఏ లోకాన ఉన్నాడో గాని  మా అవ్వ ఇప్పటికి "బెత్తెడు మనిషి జానెడు బుద్ది"  అంటూ  ఆయన చమత్కారాలని తలస్తూనే ఉంది. తాత ఈ లోకానికి టాటా చేప్పెసి ఐదు దశాబ్దాలు దాటింది. అమ్మమ్మ నవదశకాన్ని పూర్థి చేసింది. అమ్మమ్మ తోటి ప్రయాణీకులందరూ కాలగతిన కలసిపోయారు. మా అవ్వని నలుగురు పిల్లల తల్లిని చేసి ఆయన బాద్యతలు తీసుకోక "డబ్బు మిథ్య"  అంటూ "కలగంటి కలగంటి నేను కమలాక్షునయనాలను కలగంటి" అంటూ జీవితాన్ని కీర్తనలతో గడిపేశాడు. ఆమె నలుగురు పిల్లలలో మా అమ్మ ఒక్కతి.   మా మావయ్య పెళ్ళి :.................... మా అమ్మమ్మ కుటుంబంలో ముఖ్యంగా చెప్పుకోవాల్సింది మా పెద్ద మావయ్య గురించి.  ఆయన ఒక రాబిన్ హూడ్ లా ఫీల్ అయ్యేవాడు. ఇంట్లొ ఉన్న బియ్యము పప్పులు అన్నీ ఎవరైనా వచ్చి బియ్యం నిండుకున్నాయి అంటే చాలు ఇచ్చేసేవాడ...

రాజులు పోయారు రాజ్యాలు పోయాయి రాణివాసపు చెర వీడింది నదులు నదీగర్బాలు మాంసపు ముద్దల్లా పచ్చని పంట పొలాలలొ బీటలు మొలకెత్తే పుత్తడి చిత్తడి గా మారె రైతన్నకే నేతికే కరవు నకనకలాడే కడుపును చేతబట్టి ఊళ్ళనే దొడ్డి బయల్లుగా మార్చి  పట్నంవైపు సాగె  కనుతెరచినా ఆకాశసౌధాలు    ఇటుకపై ఇటుక పేర్చి సిమెంటుతో   పొట్ట నింపి ఎముకల పోగయ్యాడు  కళ్ళుబైర్లు క్రమ్మితే నిలచిన పొద    కాళరాత్రినే చూపె నట్టనడవి నిట్ట నిలువునా ముంచే సరస్సులే గడ్డ కట్టి  అమ్మ పాల కే కరువాయే

 మనుషులు ఇరువురు వారిమధ్య చీకటి అగాథం   చుట్టూ బీటలు వారిన కోటలు శత్రురాజ్యపు  సైనికుల్లా అప్పుడప్పుడు  సుతిమెత్తటి మాటల ఈటెలు    నిశ్శబ్దపు  ఈదురుగాలులు  కాటుక క్రమ్మిన మబ్బులు అల్లంతదూరాన చిరు దివ్వెలు

రాధ: ఏవండి హానిమూన్ కి ఊటి వెల్దామండి. కవి: నీవు నా కెదురుగా ఉంటే చందమామనే నీ దోసిట్లో నే పెట్టనా? రాధ: పూజకు పూలు తీసుకురండి. కవి: నీ కన్నులే కలువలు అయితే మరి పూజకు పూలు ఎందుకు?    రాధ: భొజనానికి రండి. కవి:  నీవు నాకు ఎదురుగా ఉంటే ఆకలి దప్పికలు తెలియవులే?  రాధ: వంటకు కూరగాయలు తీసుకురండి.   కవి: నీ దొండపండులాంటి పెదవులుండగా మరి కాయలెందుకు.   రాధ:  అద్దము పగిలింది. క్రొత్తది తీసుకురండి. కవి:  చందమామలాంటి నీ మోము ఉండగా అద్దమెందుకు?      రాధ: పండుగకు కంచి పట్టుచీర కొనివ్వండి.     కవి: నీ పరువాల విరుపులుండగా మరి పట్టుచీర ఎందుకు? రాధ:సినిమాకు వెళ్దామండి.     కవి: రంగుల ప్రపంచం నాకెదురుగా ఉంటే మరి సినిమాలెందుకు? రాధ: నాకు విడాకులు కావాలండి. అమెరికా తీసుకెల్తాడని         పెళ్ళి చేసుకుంటే  అమలాపురం కూడా   తీసుకెల్లలేదు.        నా జీవితం అంతా నాటకం గా మారింది. న్యాయమూర్థి : ఏమండి కవిగారు మీరెమంటారు.  కవి: నా హృద...

https://sanchika.com/naannagaa-nenu-marugujjantaivaadini-dr-bh-poem/   చిన్నారి చిట్టి తండ్రి   నాన్న గారాల కన్నా నీ ముద్దు మురిపాలతో నాకు ఇంద్రధనుస్సునే చూపావురా కన్నా  నీ కన్నులలో సూర్య చంద్రుళ్ళనే నే చూసానురా నాన్న నీ రతనాల పలుకులతో నన్ను ఓలలాడించావురా నా చిన్నా  నీ పలుకులే అమృతపు చినుకులై నీ ఒడిలో నన్ను లాలిస్తుంటే మెరుపే మెరిసినా బూచాడంటూ నన్ను వాటేసుకుంటే  నా ఒడిలో తల దూర్చి గారాలు పొతూ నాన్నానన్ను వదలి వెళ్లొద్దంటూ నడి రేయి నిద్రలోను నన్నే కలవరిస్తుంటే నాన్నగా నేను మరుగుజ్జంతటివాడిని  మహాస్వరూపాన్నే చూపలేనా.. ............చిట్టి తండ్రి హర్షిత్ కి ...........     

https://www.neccheli.com/2023/02/%e0%b0%b8%e0%b0%82%e0%b0%a4%e0%b1%8b%e0%b0%b7%e0%b0%be%e0%b0%a8%e0%b1%8d%e0%b0%a8%e0%b0%bf-%e0%b0%b5%e0%b1%86%e0%b0%a4%e0%b1%81%e0%b0%95%e0%b1%81%e0%b0%a4%e0%b1%82-%e0%b0%95%e0%b0%b5%e0%b0%bf/   సంతోషాన్ని వెతుకుతూ కొండ కోనలు తిరుగుచూ ఎక్కడున్నదో తెలియక ఎప్పుడోస్తుందో, అసలు వస్తుందో రాదోనని    పబ్బుల్లొ ఉందో మబ్బుల్లొ ఉందో  తాగే మందులో ఉందో చల్లటి చెట్టునీడలో ఉందో   మదిలో ఉందో షాపింగ్ మాల్స్ లో ఉందో పర్స్ లొ లేకా ప్రేమించే గుండెలోనా హిమాలయాలలోనే కలియతిరుగుచూ   కనిపించే ప్రతి హృదయాన్ని నే అడిగా నాకు కొంచం సంతోషాన్ని ఇవ్వమని విరిసే ప్రతి పువ్వుని అడిగా దారి తప్పిన నా సంతోషాన్ని దరి చేర్చమని మీకు తెలిస్తే తప్పక చెప్పండి నా సంతోషాన్ని రమ్మని పొత్తిల్లలో పసిపాపలా పెంచాను నేను దాన్ని మొగ్గలా తొడిగేను అది నా పసిప్రాయంలొ యవ్వనాన ఎదిగేను మహావృక్షంలా   నడుమొంగిన వయస్సులో నా మెడలు వంచి నడచిపొయెను నేను ఎదిగానని తలచి      

నన్ను పిలిచే చల్లటి గాలి నీ తోడు కొరుకుంటే కన్నులలో నీ ఊసులు నాకు వినిపిస్తుంటే నీ కలలన్ని నావి కావా గలగల నే పలికితే అది నీ మౌనం కాదా నీ కొంటె మనస్సుని గడ్డిపువ్వుని అడిగినా చెపుతుంది నీ గుండె చప్పుడుని చిట్టి పొట్టి చినుకులు వినిపిస్తుంటే  మట్టి కూడా కరిగి  మల్లె సుమాలని వెదజల్లుతూ ఆ మట్టి వాసనకే మేఘాలు కరిగి  అలసి సొలసి ఆకలి తీర్చడానికి భువికే చేరినట్లు అమ్మకే అమృతంగా మారి    నీ కలత చెందిన మనస్సునే నే చేరనా 

( https://sanchika.com/marupenta-kaavali-nee-kallu-choodakundaa-undadaaniki-dr-bh-poem/ )   ఎక్కే రైలు, దిగే బస్సు సాగే నడక అంతా నీ కోసం నా ఆరాటం నీ స్నేహం ఎంతో మాధుర్యమైనదని అది నా హృదయాన్నే నింపినదని  నీకు తెలియనిదేమి మనము మిత్రులమో కానివారమో నాకెరుక లేకపోయనేమి  నిన్ను చూస్తే కంటికెదురుగా వర్షాన్నేచూసినట్లు   మాసిన గాయం మళ్ళీ రేగెనేమి    ఎంత జీవితం చూసానేమి   నాకంత విశాల హృదయం ఉండటానికి    మరుపెంత కావాలి నీ కళ్ళు   చూడకుండ ఉండటానికి కనుసన్నలలొనుండి నీ మోము  నే చూచాను, హృదయం లోని గాయం కరుగగా వర్షించేను మేఘమై    

కన్నీరు ఇంకిపొయింది కాలము ఎగత్రన్నింది !! కారుమబ్బులు ఆకాశాన్నే మింగేశాయి   నింగి నేల ఏకమయ్యాయి  సూర్యుడు చంద్రుడు ఒక్కటైనారు     పూలు వాడాయి  మత్తు వదిలింది మమత వీడ్కొలు పలికింది    మనిషికి చెదలే పట్టింది దిగులు మేఘం క్రమ్మింది  అది దుఃఖాన్నీ మోస్తుంది నీవు  ఙ్ఞాపకాలనే మోస్తున్నవా   క్రీస్తు శిలువను మోస్తున్నట్లు ?    

పచ్చని చెట్టుకి ఎండిన కొమ్మ నీడ ఒదిగిన మనస్సుకు నీడ ఎదిగిన మనషి విరిసిన పువ్వుకి వాడిన రేకు నీడ ఎదిగే వయస్సుకి నీడ ఎదగని మనస్సు కదిలే నీటికి ఎండిన చెలమ నీడ కదలని వస్తువికి కదిలే నీడ మగవాని చూపుకి క్రీనీడ స్రీ నడవని వస్తువికి నడిచె నీడ నవ్వుకి నీడ దుఃఖం సూర్యుని నీడ చంద్రుడు వెలుతిరి నీడ చీకటి నడిచే పగలుకి నీడ నడవని రాత్రి మగనికి నీడ ఆలి ఆశ కి నీడ కోరిక   నిద్ర కి నీడ కలలు మూసిన కన్నులకి నీడ తెరచిన మనస్సు

నాకు చిన్నతనం గుర్తూ లేదు నీ నవ్వులు అంతకన్నా గుర్తూ లేవు         నీతొ ఆటలు లేవు పాటలు లేవు         నేను గుక్కపెట్టి ఏడుస్తున్న      చప్పుడూ నాకు వినిపించలేదు    ఒక్క నా గుండె చప్పుడు తప్ప  ఆ గుండెలొ రూపం లేని  నీ నవ్వు తప్ప, నాకు అన్ని మరపే  నీతొటి బంధం అనుబంధంగా    తొటి స్నేహితురాల్లతొ    ఆటలు లేవు: నీ ఊహ తప్ప  మల్లెతీగలా నీ ముళ్ల మనస్సుకి   అల్లుకుపొయా, తెగలేని   మనస్సు బంధంలా.......... నీకు దిస్ఠి తగులునేమోనని     నా మొహనికి నల్లటి ముసుగేసా  ! నా కళ్లు నీకోసం వెతికె క్షణం క్షణం, నీవు నన్ను తొశిరాజని నడచిపోయిన       రోజున దిక్కులు పిక్కటిళ్లెలా అరిచా, నా నొటికి బంధంగా    నీ ప్రేమని ఉంచి నీవు మల్లెతీగ తెగదని నీ మరపనే మ్రుల్లక్రొమ్మనే  తెగనరికావా ప్రియా!      ఆ ఎర్రటి గాయం నన్ను ఇంకా మండిస్తూనే ఉంది ...

మబ్బుల్లాగా క్రమ్ముకొన్న ఆలొచనలు ఎన్నొ ఎన్నెన్నొ కలలు ఆ కలలన్ని ఎక్కడెక్కడో తిరిగి తిరిగి అలసి సొలసి చివరకి చేరాయి నీ ఒడినే ఆశ ఆశ  మనిషి విజయానికి వాని పతనానికి పునాథి  అదే  నీ మీదే నా దురాశ  నన్ను ఏనాడు అది నీ దరికి చేరవేస్తుందో ?  

చీకటి రాత్రి, చిరు గాలికి వాకిలి తెరచిన చప్పుడు నీవేనేమోననుకొన్నాను గుడిగంటల చిరుసవ్వడులు రాత్రి నైవేద్యము కాబోలు కర్పూరం సువాసన, ఎటునుండో పెరటిలో అమ్మ మాటలు లేగదూడ మొరాయింపులు ఎందుకో ఈ ఎదురుచూపులు తెల్లని వెన్నెల మా వాకిట చెదరిన ఎదువరసల ముత్యాలముగ్గు దట్టమైన మంచు, సన్నటి ఈల పాట సందుచివర్లో చిరుజల్లుల పూల వాన ఈ తుంపర తుఫానౌతున్నదా తొలిప్రోద్దునకు సూరీడికెందుకంత తొందర తొందర

నీ కళ్ళల్లోని ప్రేమ  కొలిమిలో కాలుతున్న  ఇనుప కడ్డిలా  కరిగి ప్రవహించి  ఎర్రని జీరగా  మిగిలింది  అందులో మిగిల్చింది  నన్ను సన్నని బూడిదగా  ఆకాశాన్నoతా  అలుముకొన్న  నేను నీ వేడికి కరగి వర్షములా  కురిసి హిమాలయముల  చల్లదనానికి గడ్డకట్టి  నీపై కోరికతో  సాగి ప్రవహించి  నీ కంటినే అందుకొన్నా  కంటిలోని బిందువై కనురెప్పల మాటున నీలో నేనైనా నాకు విశ్రాంతి నా కోసం నీవు కనులు తెరచినప్పుడు జారివస్తాను ఒక స్వప్నమై ................