హేమావతి బొబ్బు "సమూహంలో ఏకాంతం"

మమత అన్నది ఎంత తీయనైనది  మనము  కోరుకోనిది మరింత మధురమైనది  ఊహలలోనైన తలవనిది  తలపులలోనైన కానరాని మధురమైన తీయదనం  ఊహలను మల్లె పందిరి క్రింద పరచిన వెన్నెలలోని చల్లదనం నా హృదయాన్ని కమ్ముకున్న మంచు తెరనే తొలగించినట్లు తెరలు తెరలుగా వచ్చిన నీ ఆ నవ్వు ఆ కన్నులలోని వెలుగులు కాంతి చిమ్మగా ఆ ఒక్క కన్నీటి బొట్టు చాలు నీవెంత మదురమైన  దానివో తెలపడానికి అమ్మ నీ ప్రేమ వెలకట్టలేనిది అది శిధిలంకాక  వెలుగొందాలి జన్మ జన్మలకు ............మా అమ్మకి ప్రేమతో........... 

నీ లోని నేను  నా లోని నువ్వు  ఎంత దూరమని పరిగెత్తగలము  ఎక్కడకి వెల్లగలం  అలలాంటి నీ నవ్వు  నన్నే ముంచెత్తగా  నీ ముందు సిగ్గులబుట్టనయ్యాను మమతల పందిరి కింద  మల్లెల  మొగ్గనయ్యాను  నీ గుండెలోని  పాట నయ్యాను   

ప్రియాత్మ నన్ను చూడని నీ కళ్ళని నా అరచేతులతో మూయాలని  నాతొ మాట్లాడని నీ నోటిని  నా పెదవులతో మూయాలని  నాలో ఏదో  తీరని కోరిక  కన్నులలో నిన్నే చూసినపుడు  నా ప్రతిబింబాన్ని  నే చూసాను మాట్లాడని నీ పెదవులలో  మమతనే నే చూసాను  ఒడిలోని పాపతో ఎన్నెన్నో ఊసులు నిన్నే చూసాను నా పాపగా 

పాడే కోయిల ఒక రాగమే తీయగా తేనెలూరే వసంతములో అరమోడ్పు కన్నులలో వసంతుడినే నిలిపి నీవు పిల్లగాలి పక్కున నవ్వగా వాడితోడు  కోసం నీవు    

నీవు నిస్సబ్దానికే నీడవు  నీ కళ్ళల్లోని ప్రేమ కొలిమిలో కాలుతున్న  ఇనుప కడ్డిలా  కరిగి ప్రవహించి  ఎర్రని జీరగా మిగిలింది అందులో మిగిల్చింది  నను సన్నని బూడిదగా  ఆకసాన్నంత అలుముకొన్న  నేను నీ వేడికి  కరిగి కరిగి వర్షంలా కురిసి హిమలయంలా  చల్లదనానికి గడ్డకట్టి  నీపై  కోరికతో  సాగి ప్రవహించి  నీ కంటినే అందుకొన్న  కంటిలోని బిందువై  కనురెప్పల మాటున  నీలో నేనైనా నాకు విశ్రాంతి నా కోసం నీవు కనులు  తెరచినపుడు జారివస్తాను  ఒక స్వప్నమై  

కలల లోకములో కన్నీరు చిందునా మరులు గొన్న మనస్సున తుఫానులా మమత కురిసిన హృదయం నిండునా?        

ఎంతని ఎదురు చూసేది  ఎంతని మరులు సైచేది ప్రొద్దే గడవక  నిదురే రాక  కనులు తెరచినా  నీ రూపు కనులు మూసినా  నీరూపు ఆ కనులే లేకున్నా ఆ మనస్సే లేకున్నా నేనే లేకున్నా  నీవే లేకున్నా https://kavithalu.in/telugu-poetry-543/