హేమావతి బొబ్బు "సమూహంలో ఏకాంతం"

మనస్సు వర్షించగా నీరై కన్నీరై మడుగై వలువలు కలువలై మౌనంతో నే భువినై సహనంతో  నీ సాంఘత్యంతో పగలంతా తాపంతో ఆవిరై మేఘుడినై నిన్ను సృష్టించిన నేను నీ చినుకుల చలువదనంతో నిశిరాత్రి విచ్చుకొన్న జాజినై రేపటికై ఎదురుచూస్తూ......... తిరిగి నిన్ను చేరాలని !!!!!   క్రిష్నా  !

ప్రాణిని నేను నా ప్రాణం నీవు పెదవులు నావైనా పలికే ప్రతి పదం నీవు నడక నాదైనా నా నడత నీవు ఊహలు నావైన ప్రతి ఊసు నీవే కనులు నావైనా అవి చూపే కరుణ నీదే పలికే కంఠం నాదైనా  ఇచ్చే ఆఙ్ఞ నీదే ఆశ నాదైన ఆశయం నీదే నవ్వు నాదైన నా పెదవుల చివ్వరి చిరునవ్వు నీవు  మరువపు తోటలో మనమిరువరం ఇహం పరం నీవై .............. కృష్ణా !!!