హేమావతి బొబ్బు "సమూహంలో ఏకాంతం"

ఒక బందం ఆవేశంతో ఎగసి ఆవేదనతో ముగిసింది  సముద్రపు ఉప్పెనకైన కరుణ ఉంటుందేమోకాని అమెకి అపద్దానికి  అద్దం  అవసరం లేకపోయింది కాలానికి నేను గాలం వేయాలని తనని ఆపాలని తత్తరపాటు తో నేను తనకిచ్చిన ముద్దు మంచుతెరలా నాపై అగ్నిశిఖని వెలిగించి నన్ను నేను కాచుకొనేలోగా నాకు దూరంగా  తను..........రెక్కలు తెగి  రక్తపుమడుగులో ఒక ముద్దడిగిన పాపానికి నేను కాలిపోతున్న భగ్నప్రేమలో ......... ?????